Wysiłkowe nietrzymanie moczu – zastosowanie pessarów w leczeniu

Wysiłkowe nietrzymanie moczu to przykra dolegliwość z którą zmaga się coraz więcej kobiet w różnym wieku. Skuteczna i nieinwazyjna metoda, która może być zastosowana w leczeniu nietrzymania moczu i obniżenia narządu rodnego to wykorzystanie pessarów, czyli wkładek dopochwowych wykonanych z elastycznego, antyseptycznego silikonu. Istnieją różne rozmiary oraz kształty pessarów. Umożliwia to indywidualny dobór wkładki do warunków anatomicznych i dolegliwości pacjentki. Pessary stosowane w problemach ginekologicznych mają kształt pierścienia, talerzyka lub sześcianu. Lekarz ma szeroki wybór spośród kształtów i rozmiarów pessarów, dzięki czemu może dostosować pessar do do konkretnego przypadku.

Lekarz ginekolog dobierając kształt i rozmiar pessara za każdym razem bierze pod uwagę indywidualne dolegliwości pacjentki, jej budowę anatomiczną, siłę mięśni miednicy mniejszej, możliwości samoobsługi. Pessary stosowane w nietrzymaniu moczu posiadają zgrubienie (kalotę) podpierającą cewkę moczową i zapobiegającą mimowolnemu przesuwaniu się moczu z pęcherza moczowego do cewki. Pessary stosowane w obniżeniu narządu rodnego mają za zadanie podtrzymywać narząd rodny opierając się o mięśnie dna miednicy. Niezwykle ważny jest właściwy dobór rozmiaru wkładki. Zbyt mała nie będzie spełniać swego zadania i będzie wysuwać się z pochwy. Zbyt duży pessar będzie stwarzał uczucie dyskomfortu w pochwie, może utrudniać oddawanie moczu i będzie sprawiał kłopot przy zakładaniu i wyjmowaniu. Dobór właściwego pessara wymaga czasem kilku wizyt u lekarza. W doborze właściwego pessara może pomóc USG dna miednicy. Najnowszej generacji pessary wykonane są z miękkich materiałów, które minimalizują uczucie dyskomfortu i po doborze odpowiedniego pessara przez lekarza pozwalają na samodzielną aplikację przez pacjentkę.

Podparcie obniżonego narządu rodnego może czasem prowadzić do ujawnienia się ukrytego nietrzymania moczu. Pacjentka obwinia wówczas wkładkę o pogorszenie komfortu życia. Tymczasem obniżenie ścian pochwy może prowadzić do zaginania cewki moczowej, co maskuje nietrzymanie moczu. Odprowadzenie narządu rodnego na jego właściwe miejsce ujawnia istniejące nietrzymanie moczu. Taka sytuacja wymaga zmiany rodzaju pessara lub leczenia operacyjnego.

Dzięki elastyczności pessar daje się ściskać i zginać co umożliwia jego założenie do pochwy. Lekarz ginekolog udziela wskazówek jak zakładać i wyjmować wkładkę. Najłatwiej założyć samodzielnie pessar w pozycji stojącej z jedną nogą ustawioną na krześle lub brzegu łóżka. Taka pozycja umożliwia dobry dostęp do wejścia do pochwy i możliwość głębokiej penetracji pochwy. Część pacjentek preferuje do zakładania wkładki pozycję leżącą. Czas noszenia wkładki w pochwie zależy od jego rodzaju, dolegliwości oraz ogólnego stanu pacjentki. Najlepiej wyjmować pessar na noc, a zakładać na dzień. W ten sposób zapobiega się infekcjom, upławom i odleżynom. Niektóre rodzaje pessarów mogą być wyjmowane raz w miesiącu. Jest to szczególnie ważne u osób starszych i mających problemy z samoobsługą. Wyjęty pessar należy umyć ciepła wodą z mydłem. Przy stosowaniu wkładek zaleca się używanie dopochwowo kremów zawierających estrogeny, które poprawiają stan i elastyczność śluzówki pochwy. Sama wkładka powinna być przed założeniem posmarowana niewielką ilością zaleconego przez lekarza kremu.

Pessary stanowią dobrą alternatywę do leczenia operacyjnego nietrzymania moczu i obniżenia narządu rodnego. Jest to szczególnie ważne dla pacjentek nie wyrażających zgody na operację lub posiadających przeciwwskazania do zabiegu ze względu na ogólny stan zdrowia i choroby współistniejące. Odpowiednio dobrany i stosowany pessar w wielu wypadkach całkowicie eliminuje objawy wysiłkowego nietrzymania moczu i pozwala uniknąć operacji chirurgicznej.

Robert Gardocki
specjalista ginekolog-położnik

Zobacz więcej >>