Tężec – zapobieganie zakażeniu

Tężec jest chorobą, która może rozwinąć się wokół źle opatrzonego zranionego miejsca. Tężec jest bardzo łatwy do rozpoznania ze względu na charakterystyczne dla siebie objawy. Niemniej jednak lepiej uniknąć tej choroby stosując odpowiednią profilaktykę. Profilaktyka przeciwtężcowa obejmuje dwie grupy ludzi: osoby zdrowie oraz osoby co do których istnieje podejrzenie rozwinięcia się tężca ze względu na pojawienie się rany. Wszystkie osoby zdrowe profilaktycznie szczepi się przeciw tężcowi. Szczepionka przeciwtężcowa w Polsce jest bezpłatna i obowiązkowa i szczepi się nią dzieci już od 2-3 miesiąca życia. Szczepionka polega na podaniu 4 dawek w odstępach 6 tygodniowych ustalonych z góry. Pierwsze 4 dawki podaje się w okresie 2 -18 miesiąc życia. Następnie podaje się jeszcze 3 dawki tzw przypominające w wieku 6 lat, 14 lat i 19 lat. Profilaktycznie przeciw tężcowi osoby dorosłe mogą szczepić się co 10 lat. Druga grupa osób objętych profilaktyką są to osoby, które zraniły się. Osobom zranionym podaje się dwa rodzaje preparatów w zależności od tego jak długo minęło od ostatniego szczepienia. Można więc podać anatoksynę, która powoduje czynne powstawanie przeciwciał w organizmie i daje trwałą i wieloletnią odporność. Anatoksyny i antytoksyny nie podaje się osobom, które ostatnią dawkę szczepienia standardowego otrzymały przed upływem 12 miesięcy od zranienia. Drugi preparat to antytoksyna, która działa przez okres ok.2 tygodni. Preparaty te można jedynie podać gdy osoba nie była szczepiona przeciw tężcowi, dawka przypominająca była podana więcej niż rok przed zranieniem, osoba nie pamięta czy i kiedy była szczepiona. Lekarz po przeprowadzeniu wywiadu decyduje czy podać preparat czy nie.



Zobacz więcej >>