Terapia biorezonansowa - co to jest

W terapii biorezonansowej wykorzystuje się przejęty z medycyny chińskiej system meridianów i punktów akupunkturowych . Sam termin TERAPIA BIOREZONANSOWA (BRT) został stworzony w 1987 roku na określenie „terapii drganiami własnymi pacjenta”. Pierwszy aparat został skonstruowany w niemieckim Instytut fur Regulative Medizin ( Regumed , dawniej : Brugemann Institiut ) , gdzie opracowano sterowane komputerowo urządzenia do diagnostyki i terapii biorezonansowej pod nazwą BICOM ( Bio-Communication).


W terapii biorezonansowej wykorzystuje się istniejące w organizmie człowieka i wokół niego drgania elektromagnetyczne (biosy gnały), które są nadrzędne w stosunku do procesów biochemicznych i nimi sterują. Poza fizjologicznymi (harmonicznymi) drganiami elektromagnetycznymi w organizmie człowieka istnieją również drgania patologiczne (dysharmoniczne), zakłócające , wywołane np. : obciążeniem ustroju toksynami, zranieniami, infekcjami,niewyleczonymi chorobami,szkodami jatrogennymi. Sumę drgań fizjologicznych i patologicznych określa się mianem drgań własnych organizmu pacjenta. Spektrum tych drgań rozciąga się od ekstremalnych długich po bardzo krótkie fale. Ponieważ drgania własne organizmu mają naturę elektromagnetyczną można je wychwycić , zarówno z powierzchni skóry, jak i z tkanek oraz narządów za pomocą specjalnych elektrod (efekt antenowy) i za pomocą przewodu doprowadzić do urządzenia terapeutycznego.


Terapeuta dysponuje różnorodnymi wielowarstwowymi elektrodami BICOM : ręcznymi i stopowymi stosowanymi do terapii podstawowej, elektrodami miękkimi, guzikowymi, spiralnymi, żebrowymi, punktowymi. Pole magnetyczne elektrod jest niezwykle małe i służy jedynie przekazywaniu informacji. Drgania te są przetwarzane dzięki nowoczesnej elektronice ( aparat BICOM) w drgania terapeutyczne, przy czym nie są dodawane inne lub technicznie wytworzone częstotliwości. Drgania terapeutyczne przekazywane są z powrotem z urządzenia do organizmu pacjenta, przy czym częstotliwości harmoniczne są sprzęgane dodatnio ( dodatnie sprzężenie zwrotne) a dysharmoniczne ujemnie,a więc inwertowane (ujemne sprzężenie zwrotne). Działanie terapeutyczne przebiega nie w urządzeniu, lecz w samym organizmie pacjenta. Elektromagnetyczne pole pacjenta reaguje natychmiast na dokładnie dopasowany sygnał terapeutyczny i z kolei przekazuje do urządzenia BICOM zmieniony wzorzec drgań. Proces ten ciągle się powtarza w ułamkach sekund. W ten sposób patologiczne sygnały są w organizmie redukowane a w końcu wygaszane, a fizjologiczne siły regulacyjne ustroju zaczynają prawidłowo sterować procesami biologicznymi. Na skutek poprawy biofizykalnego stanu energetycznego pacjenta dochodzi stopniowo do poprawy procesów biochemicznych - normalizacji i wyleczenia.


Do pamięci komputera wprowadzone są programy terapeutyczne zakodowane pod trzycyfrowymi numerami. Wszystkie konieczne parametry ( najczęściej 8) ustawiane są elektronicznie. Czas trwania terapii jest również zaprogramowany , po jego upływie aparat wyłącza się sam.


Użytkownik aparatu dysponuje podręcznikiem komputerowych programów terapeutycznych zawierającym również propozycje elektrod i ich rozmieszczenie. Wybór programu terapeutycznego wiąże się z dokładnym wywiadem chorobowym oraz diagnozą.


Poszczególne parametry można zmienić zgodnie z wymaganiami, dopasowując do danego przypadku, np. zwiększając osłabienie lub wzmocnienie drgań terapeutycznych.