Najczęstsze przyczyny braku erekcji u mężczyzn

Zaburzenia lub brak erekcji to problem spędzający sen z powiek dotkniętych nim mężczyznom. Wzwód i gotowość do podjęcia współżycia seksualnego przez wielu Panów postrzegane są jako wyznacznik męskości, dlatego każdy problem z tym związany, odczuwany jest przez nich wyjątkowo dotkliwie. Na szczęście jest wiele sposobów, by zaradzić problemom z erekcją. Dowiedz się, jakie są najczęstsze przyczyny tego zaburzenia i jak w takim przypadku postępować.

 

 

Czym jest erekcja?

 

Erekcja, czyli wzwód członka, to usztywnienie i zwiększenie długości oraz obwodu prącia. Osiągnięcie erekcji pozwala na podjęcie współżycia seksualnego przez mężczyznę, włącznie z penetracją. Wzwód członka pojawia się w odpowiedzi na podniecenie seksualne lub mimowolnie, na przykład podczas porannej erekcji i jest możliwy dzięki napływowi krwi do ciał jamistych członka. Erekcja to tylko pozornie prosty mechanizm – dochodzi do niej w rezultacie współdziałania wielu czynników, takich jak poziom hormonów płciowych, układ krążenia oraz praca obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego [1]. Możliwość osiągnięcia pełnej erekcji i jej utrzymania to jeden z wyznaczników zdrowia, siły witalnej i dobrej kondycji organizmu mężczyzny. Erekcja może, ale nie musi kończyć się wytryskiem, czyli ejakulacją [2].

 

Przyczyny braku erekcji u mężczyzn

 

Problemy z erekcją lub niezdolność uzyskania, bądź utrzymania wzwodu określane są mianem zaburzeń erekcji [3]. Mogą mieć one przyczyny organiczne (związane z chorobą, uszkodzeniem somatycznym, wpływem używek lub leków), psychogenne (często związane ze stresem), a także mieszane, gdzie obie grupy przyczyn odgrywają rolę [4]. Zaburzenia erekcji mogą mieć charakter pierwotny, czyli trwać całe życie, lub pojawić się w późniejszym czasie, czyli być nabyte (wtórne). Mogą pojawiać się w każdych okolicznościach lub tylko w szczególnych sytuacjach – na przykład podczas współżycia z partnerką, ale nie podczas masturbacji. Do najczęstszych organicznych przyczyn braku erekcji zalicza się choroby układu sercowo-naczyniowego (miażdżyca, nadciśnienie tętnicze), choroby metaboliczne i endokrynologiczne (nadmiar cholesterolu, cukrzyca, zaburzenia hormonalne) oraz otyłość i choroby neurologiczne. Wśród zaburzeń psychicznych mających negatywny wpływ na sferę seksualną najczęściej wymienia się depresję [5]. Brak erekcji może też być związany z przewlekłymi chorobami nerek i wątroby, urazami kręgosłupa i miednicy, przebytym udarem mózgu oraz chorobami dotyczącymi prącia [3]. Negatywny wpływ na zdolność do osiągnięcia i utrzymania erekcji mogą mieć też niektóre leki, na przykład leki psychotropowe, hormonalne i obniżające ciśnienie. Problem może dotyczyć mężczyzn w każdym wieku, jednak nasila się w grupie panów powyżej 45. roku życia [3].

Metody leczenia zaburzeń erekcji

Brak erekcji powinien niepokoić. W każdym przypadku zalecana jest wizyta u lekarza i diagnostyka pozwalająca ustalić przyczynę problemów. Leczenie może być przyczynowe lub objawowe. W pierwszym przypadku leczenie ma na celu opanowanie dolegliwości, która spowodowała problemy z erekcją, np. nadciśnienie tętnicze, czy nierozpoznana wcześniej cukrzyca. W niektórych przypadkach leczenie objawowe może okazać się wystarczające. Polega ono na podawaniu leków, które wspomagają osiągnięcie erekcji i utrzymanie wzwodu członka na czas potrzebny do odbycia stosunku. Leki na erekcję zwiększają dopływ krwi do ciał jamistych prącia, co ułatwia osiągnięcie i utrzymanie wzwodu, opóźniają również wytrysk, przez co wydłużają odczuwaną przyjemność [6]. Jedną z substancji stosowanych w tym celu jest sildenafil, obecny np. w lekach Mensil i Mensil Max, które zawierają odpowiednio 25 mg i 50 mg tej substancji [7]. Mensil i Mensil Max przeznaczone są dla mężczyzn powyżej 18 roku życia. Przed ich zastosowaniem należy zapoznać się z ulotką informacyjną.

 

MENSIL, 25 mg, tabletki do rozgryzania i żucia. Skład: Jedna tabletka zawiera 25 mg syldenafilu w postaci cytrynianu. 

MENSIL MAX, 50 mg, tabletki do rozgryzania i żucia. Skład: Jedna tabletka zawiera 50 mg syldenafilu w postaci cytrynianu. 

Postać farmaceutyczna: Tabletki do rozgryzania i żucia. Wskazania do stosowania: Produkty lecznicze MENSIL i MENSIL MAX są wskazane do stosowania u dorosłych mężczyzn z zaburzeniami erekcji, czyli niezdolnością uzyskania lub utrzymania erekcji prącia wystarczającej do odbycia stosunku płciowego. W celu skutecznego działania produktów leczniczych Mensil i Mensil Max niezbędna jest stymulacja seksualna. Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ze względu na wpływ syldenafilu na przemiany metaboliczne, w których biorą udział tlenek azotu i cykliczny guanozynomonofosforan (cGMP), nasila on hipotensyjne działanie azotanów. Przeciwwskazane jest zatem równoczesne stosowanie syldenafilu z lekami uwalniającymi tlenek azotu (takimi jak azotyn amylu) lub azotanami w jakiejkolwiek postaci. Jednoczesne stosowanie inhibitorów PDE5, w tym syldenafilu, i leków pobudzających cyklazę guanylową, takich jak riocyguat, jest przeciwwskazane, ponieważ może prowadzić do objawowego niedociśnienia tętniczego. Produktów leczniczych przeznaczonych do leczenia zaburzeń erekcji, w tym syldenafilu nie należy stosować u mężczyzn, u których aktywność seksualna nie jest wskazana (np. pacjenci z ciężkimi schorzeniami układu sercowo-naczyniowego, takimi jak niestabilna dławica piersiowa lub ciężka niewydolność serca). Produkty lecznicze Mensil i Mensil Max są przeciwwskazane u pacjentów, którzy utracili wzrok w jednym oku w wyniku niezwiązanej z zapaleniem tętnic przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego (ang. non-arteric anterior ischemic optic neuropaty, NAION), niezależnie od tego, czy miało to związek, czy nie miało związku z wcześniejszą ekspozycją na inhibitor PDE5. Nie badano bezpieczeństwa stosowania syldenafilu w następujących grupach pacjentów: pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, hipotonią (ciśnienie krwi <90/50 mm Hg), po niedawno przebytym udarze lub zawale serca oraz ze stwierdzonymi dziedzicznymi zmianami degeneracyjnymi siatkówki, takimi jak retinitis pigmentosa (niewielka część tych pacjentów ma genetycznie uwarunkowane nieprawidłowości fosfodiesterazy siatkówki). Stosowanie syldenafilu u tych pacjentów jest przeciwwskazane. Podmiot odpowiedzialny: PRZEDSIĘBIORSTWO PRODUKCJI FARMACEUTYCZNEJ HASCO-LEK S.A. 51-131 Wrocław, ul. Żmigrodzka 242 E. Przed zastosowaniem należy zapoznać się z zatwierdzoną charakterystyką preparatu. Dalsze informacje dostępne na życzenie. 

 

Przed użyciem zapoznaj się z ulotką, która zawiera wskazania, przeciwwskazania, dane dotyczące działań niepożądanych i dawkowanie oraz informacje dotyczące stosowania produktu leczniczego, bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu. 

 

 

 

Bibliografia:

 

1. Lew-Starowicz Z. Zaburzenia seksualne w praktyce ogólnolekarskiej. Termedia 2004.

2. Lew-Starowicz Z., Skrzypulec V.: Podstawy seksuologii, PZWL, Warszawa 2011.

 

3. Grabski, W. Cichoń, Zaburzenia erekcji, https://www.mp.pl/pacjent/seksuologia/zaburzenia-seksualne/u-mezczyzn/92036,zaburzenia-erekcji, data dostępu 09.12.2021.

 

4. Lew-Starowicz Z. Zaburzenia seksualne w praktyce ogólnolekarskiej. Termedia 2004.

 

5. Szczygieł Ł., Zaburzenia sprawności seksualnej u mężczyzn, online: Praktyka lekarska, Farmakoterapia, http://www.praktyka-lekarska.pl/impotencja.pdf, data dostępu 30.09.2021.

 

6. Lew-Starowicz Z., Inhibitory fosfodiesterazy typu 5 – podobieństwa i różnice. Seksuologia Polska 2003; 1(2): 79-82.

 

7. Na podstawie Charakterystyk Produktów Leczniczych Mensil i Mensil Max.