Łupież pstry a bielactwo. Jak odróżnić te dwie choroby?

Łupież pstry (pityriasis versicolor) jest jednostką chorobową, której przyczyną jest nadmierny rozrost grzyba drożdżopodobnego z rodzaju Malassezia. Występuje on na skórze jako część fizjologicznej flory. U osób podatnych na zakażenie, przy wystąpieniu sprzyjających warunków, grzyb namnaża się, prowadząc do wystąpienia objawów.

Jak wygląda łupież pstry?

Łupież pstry częściej pojawia się u osób mających osłabiony układ odpornościowy, często przebywających w miejscach z ciepłym wilgotnym klimatem oraz narzekających na nadmierne pocenie się. W przebiegu choroby na skórze można zaobserwować początkowo liczne małe owalne plamki, na powierzchni których obecna jest delikatna łuska, którą łatwo daje się zeskrobać. Zmiany chorobowe mogą być jaśniejsze lub ciemniejsze od zdrowej skóry. Najczęściej plamy są koloru białego, żółtego, różowego, czerwonego i brązowego. Z czasem drobne plamy mogą się ze sobą zlewać w większe ogniska. Pod wpływem słońca zmiany nie ulegają opaleniu ze względu na fakt, że komórki grzyba produkują kwas azelainowy, który rozkłada melatoninę. Dodatkowo zmieniona chorobowo skóra silnie swędzi.

Jak odróżnić łupież pstry od bielactwa?

Bielactwo to choroba, w trakcie której występują odbarwienia skóry związane z niszczeniem  melanocytów. Przyczyny choroby nie są znane. Dużą rolę przypisuje się czynnikom autoimmunologicznym i obecności licznych autoprzeciwciał. Najczęściej bielactwo nabyte jest obustronne, z symetrycznym rozmieszczeniem odbarwień na dłoniach, palcach, twarzy oraz narządach płciowych. Zmiany pojawiające się w przebiegu bielactwa i łupieżu pstrego są podobne. Nie podlegają naturalnemu opaleniu pod wpływem słońca i dodatkowo mają ostro odgraniczone krawędzie. W przypadku bielactwa skóra jest gładka, nie występują na niej zgrubienia i nie ulega złuszczeniu. Brak jest też świądu. Prostym testem, który pomaga zróżnicować, czy mamy do czynienia z łupieżem pstrym, czy z bielactwem, jest oświetlenie zmian lampą Wooda, dostępną w gabinetach dermatologicznych. W przypadku łupieżu pstrego pojawi się charakterystyczna fluorescencja, która nie występuje w bielactwie.

Jak należy leczyć łupież pstry?

W leczeniu stosuje się miejscowo działające substancje przeciwgrzybicze atakujące ścianę komórkową grzyba. Obecnie na rynku są dostępne preparaty, które można nabyć bez recepty. Jednym z takich produktów jest Canespor w formie kremu, który jest bardzo dobrym środkiem na łupież pstry. Leczenie Canesporem jest skuteczne z uwagi na zawartość bifonazolu – substancji przeciwgrzybiczej o szerokim zakresie działania. Okres leczenia łupieżu pstrego wynosi ok. 2 tygodnie. Niestety choroba ma charakter nawrotowy. W celu zapobiegania ponownym zachorowaniom należy zwrócić uwagę na odpowiednią higienę i unikanie nieprzewiewnych ubrań ze sztucznych tkanin. Można także stosować prewencyjnie preparaty przeciwgrzybicze raz w tygodniu. Owłosiona skóra głowy jest miejscem bytowania drożdżaków. Bardzo często patogeny z tej okolicy atakują skórę gładką, dlatego w leczeniu łupieżu pstrego ważne jest objęcie leczeniem także tej okolicy poprzez zastosowanie szamponów przeciwłupieżowych.