Historia

---

Rys historyczny szpitala

Budowę szpitala rozpoczęto w 1953 roku na terenie zlokalizowanym na wzgórzu, wśród szumiącego sosnowego lasu, z dala od miejskiego zgiełku. Po trwającej 6 lat budowie, szpital został uroczyście otwarty i przekazany do użytkowania 30 grudnia 1959 roku. Jego pierwszym dyrektorem został dr med. Jan Masełkowski. Szpital otrzymał imię zasłużonego dla Bydgoszczy lekarza-społecznika doktora Emila Warmińskiego.

Patron szpitala urodził się w Bydgoszczy 15.03.1881 r. Studia medyczne podjął w Hamburgu, a ukończył w Berlinie. Powrócił do rodzinnego miasta aby nie tylko leczyć jego mieszkańców, ale również ratować zagrożoną polskość Bydgoszczy. Został prezesem Towarzystwa Gimnastycznego "SOKÓŁ" oraz zorganizował Dom Polski. Nieuleczalna choroba płuc spowodowała przedwczesny zgon Doktora. Zmarł w Poznaniu 09.06.1909 roku. Pochowany został w grobowcu rodziny Warmińskich na cmentarzu Starofarnym w Bydgoszczy.

W dniu otwarcia szpital posiadał 250 łóżek rozmieszczonych na czterech oddziałach: chorób wewnętrznych, położniczym, ginekologicznym oraz noworodkowym. W połowie stycznia 1960 roku otwarto dwa kolejne oddziały: chirurgiczny wraz z blokiem operacyjnym kierowany przez dr med. Bogumiła Suszko i jego zastępcę - dr med. Zbigniewa Kowiańskiego oraz laryngologiczny kierowany przez dr med. Jana Masełkowskiego. Uruchomiono także Zakład RTG z dr Wandą Wojciechowską na czele. Noworodki i ich matki znalazły troskliwą opiekę wybitnych lekarzy: Jadwigi Michalak-Bobrowskiej i Rogera Mierzwińskiego.W czerwcu 1960 r. zostały oddane do użytku: oddział gruźlicy dziecięcej oraz laboratorium analityczne i bakteriologiczne, równocześnie zorganizowano przedszkole, szkołę dla dzieci i kuchnię mleczną dla najmłodszych. Pod koniec 1960 roku uruchomiona została apteka szpitalna.

W roku 1961 rozpoczął funkcjonowanie Zakład Anatomii Patologicznej i Histopatologicznej, a w 1962 r. zostały uruchomione: gabinet stomatologiczny oraz wytwórnia płynów infuzyjnych i Punkt Krwiodawstwa. Zainstalowano urządzenie klimatyzacyjne na Sali Operacyjnej i w kotłowni. W 1969 r. szpital wzbogacił się o nową komórkę reanimacji i intensywnej terapii, rok później zostały utworzone przychodnie przyszpitalne. 15 sierpnia 1973 r. następuje zmiana na stanowisku dyrektora szpitala – po 14 latach sprawowania funkcji Dr. Masełkowskiego zastąpił na tym stanowisku lek. med. Janusz Mąka. W końcu 1973 r. załogę 285 łóżkowego szpitala stanowiła 450 osobowa grupa lekarzy, felczerów, pielęgniarek, położnych, salowych oraz pracowników administracyjno-technicznych i gospodarczych.

Na podstawie Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 czerwca 1975 r. w sprawie organizacji i zadań zakładów opieki zdrowotnej – Wojewoda Bydgoski Zarządzeniem nr 32/75 z dnia 4 sierpnia 1975 r. w sprawie organizacji jednostek służby zdrowia powołał z mocą od 1 lipca 1975 r. Zespół Opieki Zdrowotnej nr 1 w Bydgoszczy. W jego skład weszły następujące placówki:

* Szpital Ogólny nr 2 im. dr E. Warmińskiego;
* Przychodnia Obwodowa nr 2 wraz z 20 przychodniami rejonowymi i 26 przychodniami przemysłowymi oraz 6 Ośrodkami Zdrowia na wsi;
* Miejska Obwodowa Przychodnia Matki i Dziecka wraz z 13-ma Żłobkami z terenu Bydgoszczy oraz dziecięcymi poradniami specjalistycznymi przy Placu Kościeleckich 8 i Domem Małego Dziecka;
* Państwowy Dom Rencistów przy ul. Mińskiej 15.

W czerwcu 1976r. w pomieszczeniach zwolnionych przez administrację dokonano niezbędnych prac adaptacyjnych i przekazano do użytku 7- łóżkowy Oddział Intensywnej Opieki Medycznej. Na Oddziale Wewnętrznym uruchomiona została 3 – łóżkowa sala intensywnego nadzoru kardiologicznego, wyposażona w odpowiednią aparaturę, pozwalającą na lepsze zabezpieczenie chorych z zawałem serca lub ostrymi zaburzeniami rytmu.

1 listopada 1977r. na Oddziale Laryngologicznym uruchomiono przyszpitalną poradnię laryngologiczną. W roku 1978 poszerzono zakres i podniesiono poziom świadczonych usług. Mając na uwadze profilaktykę chorób kobiecych zorganizowane zostały dojazdowe poradnie „K” dla trzech Ośrodków – Sicienka, Łochowa i Nowej Wsi Wielkiej. Fachową opiekę zapewnili lekarze specjaliści pracujący na Oddziale Położniczo-Ginekologicznym Szpitala. W poradniach tych prowadzone były także tzw. „szkoły matek”. 1 marca 1978 r. utworzona została Poradnia Fizjologii Dziecka.

W roku 1978 nastąpiły dalsze zmiany – dokonano translokacji poszczególnych oddziałów w ramach pionu położniczo-ginekologicznego. W wygospodarowanych pomieszczeniach na parterze budynku głównego uruchomiono 29 grudnia 1978 roku III Oddział Położniczo-Noworodkowy (na 18 łóżek). Zwiększyła się tym samym do 75 liczba łóżek położniczych na wszystkich trzech oddziałach. Ogólna liczba łóżek pionu wyniosła 157. Przy Oddziale Ginekologicznym uruchomiono blok operacyjny oraz przy Poradni Ginekologicznej Przyszpitalnej salę obserwacyjną dla pacjentek po przebytych zabiegach.

W 1979 r. podejmowane były szerokie działania nakierowane na poprawę stanu zdrowotnego mieszkańców, zwłaszcza w zakresie ginekologii. Od 10 maja do 30 czerwca 1979 r. lekarze i położne pionu położniczo – ginekologicznego objęli masowymi badaniami cytologiczno – ginekologicznymi kobiety ze środowiska wiejskiego.

W 1981 r. uruchomiony został pawilon szpitalny, połączony z budynkiem głównym. W pawilonie oddano do użytku Oddział Dziecięcy Wewnętrzny na I piętrze, liczący 34 łóżka. Na Oddziale tym hospitalizowane były dzieci w wieku 2-18 lat.. Na II i III piętrze zlokalizowano Oddział Wewnętrzny dla dorosłych, zwiększając o 18 liczbę łóżek. Zorganizowano w jego ramach 4 - łóżkową salę intensywnego nadzoru kardiologicznego. Do zwolnionych przez Oddział Wewnętrzny pomieszczeń na I piętrze budynku głównego przeniesiony został Oddział Ginekologii. W 1986 r. poprawie uległy warunki pobytu pacjentek Oddziału Patologii Ciąży, który został przeniesiony 10 września 1986 r. do budynku głównego Szpitala - po modernizacji pomieszczeń, zwolnionych przez laboratorium i aptekę. W ten sposób wszystkie oddziały pionu położniczo-ginekologicznego znalazły się w budynku głównym. Usprawniło to w znaczny sposób system opieki i pracy lekarzy ginekologów.

W latach 1991 - 1992 trwał proces wyłączania się poszczególnych przychodni i poradni specjalistycznych ze struktury organizacyjnej Zespołu Opieki Zdrowotnej Nr 1. Proces zakończony został w lipcu 1992r., kiedy Wojewoda Bydgoski Zarządzeniem Nr 125/992 z dnia 24 czerwca 1992r. przekształcił Zespół Opieki Zdrowotnej w publiczny zakład opieki zdrowotnej pod nazwą „Szpital im. dr. Emila Warmińskiego w Bydgoszczy”, podlegający Wojewodzie Bydgoskiemu.

1 stycznia 1994 roku szpital stał się jednostką podporządkowaną Radzie Miasta Bydgoszczy. Rada Miasta Bydgoszczy Uchwałą Nr XLIX / 1594 / 2002 z dnia 24 kwietnia 2002r. zatwierdziła zmianę nazwy Szpitala na:

„Wielospecjalistyczny Szpital Miejski im. dr. Emila Warmińskiego – Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Bydgoszczy”.